Metoda PNF

Metoda PNF (Proprioceptiv Neuromuscular Facilitation) – czyli torowanie nerwowo-
mięśniowe. Podstawowym celem terapii jest praca nad funkcją, której chory potrzebuje. Siła
mięśni, zakres ruchu, co jest ważne w tradycyjnym postępowaniu terapeutycznym, jest tylko
środkiem do uzyskania celu, jakim jest funkcja. Koncepcja ta zaleca postrzeganie chorego w
sposób całościowy, wykorzystując do terapii silne i zdrowe regiony ciała.
Wykorzystanie w terapii najsprawniejszych rejonów ciała prowadzi do uzyskania aktywności
ruchowej w obszarach słabszych, bądź uszkodzonych. Istotą metody PNF jest maksymalne
pobudzenie receptorów znajdujących się w ciele oraz różnych sfer kory mózgowej, w celu
ułatwienia (torowania) ruchu w obszarze uszkodzonym.
Ruchy stosowane w tej metodzie są zgodne z naturalną pracą mięśni i stawów. Każdy ruch
odbywa się w trzech płaszczyznach, co wymusza zaangażowanie do pracy maksymalnej ilości
włókien mięśniowych. Wielokrotnie powtarzany ruch może spowodować utworzenie nowego
wzorca ruchowego, czyli przywrócić przewodnictwo nerwowe w uszkodzonym obszarze.
Terapia metodą PNF  postrzega pacjenta całościowo. Jest to metoda bezbolesna, wysoce
przebyte incydenty naczyniowe Ośrodkowego Układu Nerwowego w postaci udarów
niedokrwiennych oraz krwotocznych mózgu

Dotyczy

• wszelkie choroby powodujące zaburzenia w utrzymywaniu równowagi
• wszelkie choroby powodujące upośledzenie stereotypu chodu
• stwardnienie rozsiane (SM)
• pacjenci pooperacyjni, u których występują zaburzenia funkcji mięśni w postaci
  deficytu masy oraz siły mięśniowej
• choroby mięśni szkieletowych (m.in. dystrofie,zaburzenia metaboliczne, zmiany
• uszkodzenia tkanek miękkich aparatu ruchu: mięśni, ścięgien, więzadeł, torebek
• zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich

• zaburzenia tzw. propriocepcji jako następstwo doznanego urazu tkanek miękkich
• zaburzenia prawidłowej postawy – reedukacja posturalna
• bóle kręgosłupa segmentu szyjnego, piersiowego oraz lędźwiowo-krzyżowego
• neuralgie nerwu trójdzielnego oraz twarzowego
• zaburzenia funkcji wegetatywnych (oddychanie, połykanie, artykulacja)
• leczenie stawów hypermobilnych – stabilizacje stawów kręgosłupa oraz kończyn